иснод

[اسنا]

а

1. нисбат додани чизе ё гапе ба касе; такя кардан ба манбае барои исботи муддао

2. гуфт. коре, ки боиси хиҷолат ва бадномии касе шуда метавонад; иснод овардан гуфт. боиси бадномӣ ва мазаммати касе гардидан; иснод расидан мавриди бадномӣ воқеъ гардидан